SARIKAMIŞ DESTANI / ağıt * arşivden /
-I-
Bir sızı duyarım inceden ince
Biri bana "Sarıkamış" deyince
Sırtımı dağlara versem yeridir..
Buz gibi su ile tenimi yuyup
Kardan kefen giyip, kıbleye uyup
Yüzümü toprağa sürsem yeridir..
Bir Enver, bir Kâzım, bir de Ben olsam
Buzdan heykellerle bir beden olsam
Mavzeri bağrıma sarsam yeridir
Durup yamacına kanlı dağların
Canıma kast eden kanlı çağların
Alnının çatından vursam yeridir
-II-
Sarıkamış! Haysiyetim, onurum
Namusum, izzetim, Doğu sınırım
Kurt bakışlı koçlar sunduk biz sana
Bir can olmuş, birbirine sarılmış
Yere düşmüş, kara – buza karılmış
Biri Memet, biri Memiş.. yan yana
Takıp ebabiller siccilden kanat,
Üstüme yürüyen fillere inat
Bu dağlarda arka çıktı vatana
En közlü türküde, en öz ağıtta
Matem yürektedir ve söz ağıtta
Sana yaslanmışız ey Toprak Ana!
-III-
Kopup gelmiş yaylasından, köyünden
Kimi Kurmanç, kimi Oğuz boyundan
Binlerce Mehmetçik nefer olmuştur
Allahuekber'i bürürken gazâm
Yanımda yürürken İmam-ı Âzam Kimi Şâfi,
kimi Câfer olmuştur
Devlet deyip, millet deyip, din deyip
Kör Moskof'a içimizde kin deyip
Karlar diyarına sefer olmuştur
Mehmet dün üşüdü, dondu, can verdi
Ölümsüz ruhuyla bir vatan verdi
Bugün Sarıkamış, zafer olmuştur
-IV-
Sonsuza dek Al Bayrağın altında
Bu tertemiz, ak toprağın altında
Aziz şehitlerin ruhu şâd olsun
Allahuekber hey! Allahu ekber
Rabb’im! Ordumuzu eyle muzaffer
Emaneti, hatırası yâd olsun
Kuş olayım Sarıkamış dağında
Kanat çırpıp yaylasında, bağında
Dileğim, ömrüme bir murâd olsun
Donmak, ölmek olsa bile kaderde
Ecdad ruhlarının konduğu yerde
Türk Milleti için bir milad olsun
