SARIKAMIŞ DESTANI / ağıt * arşivden /

-I-

Bir sızı duyarım inceden ince 

Biri bana "Sarıkamış" deyince 

Sırtımı dağlara versem yeridir..

Buz gibi su ile tenimi yuyup 

Kardan kefen giyip, kıbleye uyup 

Yüzümü toprağa sürsem yeridir.. 

Bir Enver, bir Kâzım, bir de Ben olsam 

Buzdan heykellerle bir beden olsam 

Mavzeri bağrıma sarsam yeridir

Durup yamacına kanlı dağların 

Canıma kast eden kanlı çağların 

Alnının çatından vursam yeridir

-II- 

Sarıkamış! Haysiyetim, onurum 

Namusum, izzetim, Doğu sınırım 

Kurt bakışlı koçlar sunduk biz sana

Bir can olmuş, birbirine sarılmış 

Yere düşmüş, kara – buza karılmış 

Biri Memet, biri Memiş.. yan yana

Takıp ebabiller siccilden kanat, 

Üstüme yürüyen fillere inat 

Bu dağlarda arka çıktı vatana

En közlü türküde, en öz ağıtta 

Matem yürektedir ve söz ağıtta 

Sana yaslanmışız ey Toprak Ana!

-III- 

Kopup gelmiş yaylasından, köyünden

 Kimi Kurmanç, kimi Oğuz boyundan 

Binlerce Mehmetçik nefer olmuştur

Allahuekber'i bürürken gazâm 

Yanımda yürürken İmam-ı Âzam Kimi Şâfi, 

kimi Câfer olmuştur

Devlet deyip, millet deyip, din deyip 

Kör Moskof'a içimizde kin deyip 

Karlar diyarına sefer olmuştur

Mehmet dün üşüdü, dondu, can verdi 

Ölümsüz ruhuyla bir vatan verdi 

Bugün Sarıkamış, zafer olmuştur

-IV-

Sonsuza dek Al Bayrağın altında 

Bu tertemiz, ak toprağın altında 

Aziz şehitlerin ruhu şâd olsun

Allahuekber hey! Allahu ekber

Rabb’im! Ordumuzu eyle muzaffer 

Emaneti, hatırası yâd olsun

Kuş olayım Sarıkamış dağında 

Kanat çırpıp yaylasında, bağında 

Dileğim, ömrüme bir murâd olsun

Donmak, ölmek olsa bile kaderde 

Ecdad ruhlarının konduğu yerde 

Türk Milleti için bir milad olsun