Babasızım, Baba Sızım!
Ölmeleri gereken, insanlar yaşıyorlar.
Sense alelacele, neden gittin be BABAM?
Haset mikroplarını, her yere taşıyorlar.
Neden beni kaçmaya, muhtaç ettin be babam?
Acın halâ taptaze, dinmek nedir bilmiyor.
Neden benim başıma, güzel şeyler gelmiyor?
Bir kez olsun benim de neden yüzüm gülmüyor?
Sen varken iyiydim ben, neden yittin be babam?
O gün benim dünyama, zifir karanlık çöktü.
O gün acın ruhuma, sökülmez çivi çaktı.
Benim gibi değildin, senin sevenin çoktu.
Ben dururken niye sen, kabre yattın be babam?
Bak ben de çekip geldim, oralar bomboş sensiz.
Bir ruhtan ibaretim, ben dünyada bedensiz.
Yükselirim göklere, belki bir gün nedensiz.
Gönlüme hasretini, neden kattın be babam?
Senin gölgen gidince, güneş yaktı kavurdu.
Kader beni bu yaşta, gurbet ele savurdu.
Direğimi yakından esen rüzgâr devirdi.
Hilâlimdin sen benim, neden battın be babam?
